Hipomania jest uważana za nieco łagodniejszą odmianę manii. Dotknięci nią pacjenci mogą być bardzo aktywni, dużo rozmawiać oraz podejmować rozmaite aktywności. Zarazem śpią dość krótko, a w czasie pobudki przez ich umysł cały czas przepływają myśli. Jest to tak zwana gonitwa myśli, która może utrudniać codzienne funkcjonowanie oraz nocny sen. Objawów hipomanii nie należy ignorować, tym bardziej że mogą okazać się objawem innych zaburzeń. Poniżej przybliżamy temat hipomanii oraz podpowiadamy jak wygląda jej terapia.
Hipomania – specyficzna odmiana manii
Hipomania znajduje się na przeciwległym biegunie niż zaburzenia depresyjne. W trakcie hipomanii odczuwany przez daną osobę nastrój jest zintensyfikowany. Standardowo zakłada się, że jeśli objawy utrzymują się przez okres przynajmniej 4 dni, możemy mieć do czynienia z hipomanią. Dla porównania mania musi utrzymywać się przynajmniej 7 dni, by została zdiagnozowana jako takie zaburzenie.
Przyczyny wystąpienia hipomanii mogą być różne. Głównym powodem są zaburzenia w obrębie działania neuroprzekaźników. Podejrzewa się, że nadmierne pobudzenie układów noradrenergicznego bądź dopaminergicznego mogą wywoływać mniej lub bardziej intensywne epizody hipomaniakalne. Ponadto przyczyny wystąpienia hipomanii mogą być genetyczne. Wśród krewnych osób dotkniętych chorobą często występują inne zaburzenia nastroju.
Ponadto wymienić można liczne inne przyczyny wystąpienia hipomanii, zwłaszcza takie jak zażywanie leków psychotropów, glikokortykosteroidów, schorzenia ustrojowe, choroby typu neurologicznego, zażywanie substancji psychoaktywnych, traumy i intensywne doświadczenia życiowe.
Najczęstsze objawy hipomanii
Objawy charakteryzujące hipomanię są dość podobne do tych występujących przy manii. Główną różnicą jest ich mniejsze nasilenie. Warto podkreślić, że najczęściej występowanie objawów zauważają bliscy pacjenta lub jego rodzina, dla których wszelkie zmiany w zachowaniu są łatwe do wyłapania.
Do najczęstszych objawów zaliczają się: poprawa nastroju, intensywny myślotok i słowotok, obniżona potrzeba snu, napięcie emocjonalne, tendencja do wybuchania gniewem, podwyższona samoocena, poczucie bycia wyjątkowym, nadmierne wyostrzenie zmysłów, wielozadaniowość, rozproszenie uwagi, podwyższone libido, przekraczanie norm społecznych i tendencja do podejmowania zachowań ryzykownych.
Zakres wymienionych objawów oraz ich natężenie może różnić się w przypadku poszczególnych pacjentów. Warto podkreślić jednak, że wiele osób dotkniętych hipomanią jest w stanie na co dzień funkcjonować, nawet bez zaniedbywania swojej aktywności zawodowej. Główną różnicą pod tym względem jest brak objawów psychotycznych, charakterystycznych dla intensywnych odmian manii.
Leczenie hipomanii – dostępne i zalecane formy terapii
Hipomania może być symptomem świadczącym o wystąpieniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Wówczas pacjenta kieruje się na leczenie normotymiczne, czyli stabilizujące nastrój, za pomocą różnych grup środków. W łagodniejszych odmianach manii stosuje się leki przeciwpsychotyczne – neuroleptyki.
Ponadto pacjent kierowany jest na psychoterapię, w trakcie której będzie aktywnie analizował swoje zachowanie oraz wypracowywał sposoby przezwyciężenia jego patologicznych objawów. Często wybieraną formą jest terapia poznawczo-behawioralna, mająca za zadanie przywrócić pełnię sprawności społecznej pacjentom.
